maandag 16 mei 2016

Een gevoelig onderwerp



Golden retriever Joep komt de spreekkamer binnengelopen. Nou ja lopen, eigenlijk is het meer waggelen wat deze hond doet. Want met zijn gewicht van 43 kg was hij al veel te zwaar. En nu blijkt dat hij weer drie kilogram is aangekomen.

Ik weet dat ik dit onderwerp zal moeten aankaarten, maar om eerlijk te zijn zie ik er een beetje tegenop. Want Joep is niet de enige binnen dit gezin met ernstig overgewicht, zijn eigenaren kampen overduidelijk met hetzelfde probleem. En tijdens eerdere bezoeken kreeg ik het idee dat ze zich persoonlijk aangevallen voelden op het moment dat ik de risico's van Joep's overgewicht besprak.

Ik schuif dit gespreksonderwerp nog even voor me uit en laat de behandeltafel zakken zodat Joep erop kan stappen. Hoewel het maar een klein opstapje is, heeft hij er zichtbaar moeite mee. De hond is nog geen drie jaar oud, maar beweegt zich moeizamer dan menige oude hond.

Terwijl ik de oren van Joep nakijk, hoor ik opeens een vreemd geluid. Het lijkt of er allemaal knikkers over de vloer van de praktijk stuiteren. Het blijkt het zoontje van het stel te zijn. Het zesjarige jochie houdt in zijn ene hand een grote zak M&M's vast, welke hij met zijn andere hand in z'n mond propt. Dat ging blijkbaar niet helemaal goed en nu ligt de grond van de praktijk bezaaid met M&M's.

Wanneer ik de hond heb nagekeken en gevaccineerd, laat ik de behandeltafel zakken zodat Joep eraf kan stappen. Ik vertel de eigenaren dat ik geen ernstige afwijkingen heb gevonden tijdens het lichamelijk onderzoek. Dan haal ik even diep adem, recht mijn rug en begin voorzichtig: "Maar, zijn gewicht is wel een punt van aandacht. Joep is echt te zwaar en loopt hierdoor flinke gezondheidsrisico's."

"Beginnen jullie daar nu wéér over" antwoordt de vrouw vrouw gepikeerd. "Hij krijgt al bijna niets te eten hoor!" Als ik daar voorzichtig tegenin breng dat hij in korte tijd drie kilogram aangekomen is, maakt dat weinig indruk. "Dat was met halsband, en hij moet weer nodig getrimd worden. Door die volle vacht is hij nu ook een stuk zwaarder hoor!" werpt de vrouw tegen.

Joep staat ondertussen verwachtingsvol naar de pot met hondenkoekjes te kijken. De man ziet het en voordat ik doorheb wat er gebeurt, doet hij een flinke graai in de pot en voert een handvol koekjes aan de hond.

Ik ben vrij strijdlustig, maar ik denk niet dat ik de discussie nog een keer aan wil gaan. Dus overhandig ik ze het ingevulde vaccinatieboekje en zeg ze gedag. Ik draai me om en wil naar de computer lopen, om vervolgens bijna mijn nek te breken over een rondslingerende M&M.


Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!


Reageer op dit bericht

  1. Wat erg eigenlijk he dat mensen dat niet willen inzien. Zo sneu voor de hond ook op zo'n jonge leeftijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja echt heel zielig. Op die leeftijd zou hij moeten overlopen van energie. Lekker hollen en zwemmen!

      Verwijderen
  2. Maar is dat niet ook een vorm van dierenmishandeling dan? Daar mag toch een serieuze waarschuwing voor gegeven worden, niet? Mensen kunnen zelf bepalen wat ze in hun mond proppen en wat ze kopen, maar zo'n weerloze hond natuurlijk niet. Dieren zouden echt beschermd,moeten worden tegen dit soort mensen, ook al overvoeden ze uit liefde.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op Facebook reageerden inderdaad collega's die bij zeer extreme gevallen de dierenpolitie ingeschakeld hebben.

      Verwijderen
  3. Pff, verschrikkelijk.. Mijn record is een 2,5 jaar oude labrador van 59 kilo! Arm dier..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. 59 kilo???!!!! Dat is 2x zo zwaar als dat mijn labrador van 2,5 is die weegt momenteel tussen de 27 en 28 kilo.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja.. En de eigenaren maar klagen dat hij zo saai is en nooit ver wil wandelen.. Mijn antwoord: "zou ik ook niet doen als ik 120 kilo woog"...

      Verwijderen
  5. Zo zielig, honden die te zwaar zijn. Ze hebben er zelf niks over te zeggen, eten gewoon alles op wat ze aangeboden krijgen.
    Heb zelf een labrador die wel gewoon goed op gewicht is en krijg ZO vaak te horen: jeetje wat is jouw hond dun, is dat wel echt een labrador?
    "Ja mevrouw, zo horen ze te zijn.."
    Lijkt me erg lastig als dierenarts om dit steeds te moeten aankaarten bij mensen, aangezien het onderwerp zo gevoelig ligt bij veel mensen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hetzelfde met onze twee labradors! Eentje van 9 die nu 28 kilo is en eentje van 2 die 26 kilo weegt. Goh, zijn het wel rashonden? Zo dun? Ja..

      Verwijderen
    2. Heel jammer om te horen dat eigenaren die hun hond op een gezond gewicht houden zoveel (onterecht) commentaar van anderen krijgen.

      Verwijderen
  6. Heel herkenbaar idd aan mij vragen ze ook altijd of ik hem wel genoeg eten geef. Hallo die van mij eet alles maar krijgt ook gewoon voldoende beweging.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. is het misschien een idee om te zeggen dat je een hartruis hoort ofzo hoort maar een diagnose stellen is erg moeilijk met zo veel vet om de organen, maar volgens jou is de hond wel degelijk ziek (en dat klopt ergens ook wel) Aan u de keus...behandelen of niet...misschien dat ze dan wakker worden?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is dat inderdaad niet een idee? Zeggen dat je iets ontdekt hebt en dat daar een heleboel dure tests en behandelingen aan moeten gebeuren (noem een astronomisch hoog bedrag), maar dat het vanzelf zou kunnen overgaan als het dier op en strikt dieet gezet wordt?

      Verwijderen
    2. Een creatieve optie Meinou, maar niet helemaal eerlijk. En als dierenarts wil ik niet liegen tegen eigenaren, ook niet als het in het belang van de patiënt is. Ook eigenaren moeten mij kunnen vertrouwen.

      Verwijderen