vrijdag 17 juni 2016

Smakelijk eten!


"Nou en die hond had dus een abces ter grootte van een tennisbal, echt enorm. Toen we het gingen openleggen, gutste de pus echt als een vloedgolf over de tafel!" Het is een drukke dag geweest op de praktijk, en terwijl ik uitgehongerd mijn avondeten opeet, vertel ik mijn vriend over alles wat we vandaag hebben meegemaakt.

"Dus nadat de assistentes de spreekkamer weer een beetje toonbaar hadden gemaakt na die Deense Dog met diarree, kwam er nog een vrouw die een zwerfkitten had gevonden. Leek allemaal prima te gaan, maar toen braakte het kitten op tafel en kwam er echt enorme hoeveelheid spoelwormen uit! Het krioelde echt over de tafel." vertel ik verder, terwijl ik in hoog tempo mijn spaghetti carbonara naar binnen werk.

Mijn vriend roert ondertussen een beetje lusteloos door zijn eten. Het valt me nu pas op dat hij een beetje bleek is weggetrokken. Misschien moet ik mijn verhalen van werk de volgende keer toch maar tot nĂ¡ het eten bewaren...

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!




zaterdag 4 juni 2016

Extra advies nodig



Mijn werkdag begint met een wondcontrole. Hond Charly is een paar dagen terug gecastreerd maar heeft ondanks voorzorgsmaatregelen toch aan zijn wond kunnen zitten. Tijdens de controle blijkt het gelukkig mee te vallen. Er is wat lokale irritatie, maar verder ziet de wond er keurig uit.

Als Charly weer op de grond staat en afwachtend naar de koekjespot kijkt, staat zijn eigenaar opeens vlak voor me. "Dokter, ik ben recent aan mijn blinde darm geopereerd, en nu ziet het er niet helemaal goed uit. Wat moet ik doen?" Voordat ik het door heb, heeft hij zijn shirt opgetild en kijk ik tegen zijn ontblote bovenlichaam aan.

En geloof me, als dierenarts ben ik niet snel van mijn stuk gebracht door bloed, pus of ontlasting. Maar de aanblik van zijn vlezig buik met een zwerende wond, vind ik toch een beetje misselijkmakend. Terwijl ik subtiel mijn blik probeer af te wenden, leg ik uit dat hij voor dergelijk advies beter contact kan opnemen met zijn huisarts. Dan laat hij gelukkig zijn shirt weer zakken.

Want ook al draag ik een witte jas, ik bemoei me niet met het genezen van mensen. En in sommige gevallen ben ik daar stiekem best blij om ;).

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!