Too close

Bij de introductiedag van de studie Diergeneeskunde kwam ik ze nog wel eens tegen. Mensen die zeiden: "Ik wil graag dierenarts worden omdat ik liever met dieren dan met mensen werk". Een interessante gedachte, want als er een beroep is waar je veel met mensen moet werken, dan is het wel als dierenarts. Fikkie en Poekie komen immers niet op eigen initiatief naar de praktijk toe. Laat staan dat ze je kunnen vertellen wat er met ze aan de hand is. Juist het contact met allerlei soorten mensen is een van de dingen die ik zo leuk vind aan het beroep, maar soms komen mensen toch íets te dichtbij...

Tijdens een consult heb ik in ieder geval altijd de behandeltafel die ik als een fysieke barrière tussen mij en de eigenaar kan opwerpen. Maar de zestig centimeter die deze tafel breed is, voorkomt soms niet dat ik alsnog bijna bedwelmd wordt door sterke parfums of -erger- sterke lichaamsgeuren. De shaggeur die sommige verstokte rokers uitwasemen, beneemt me af en toe letterlijk de adem. Ook is wel eens voorgekomen dat ik een compleet consult alleen maar door mijn mond durfde te ademen. De man tegenover mij verspreidde namelijk zo'n penetrante zweetgeur dat ik bang was dat ik anders een kokhalsreflex niet zou kunnen onderdrukken.

Daarnaast hebben veel mensen de neiging om, in hun bezorgdheid om hun dier, het beest dusdanig vast te grijpen dat het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek voor mij zo goed als onmogelijk wordt. Een blik van verstandhouding richting de assistente is dan meestal genoeg om mij uit deze lastige situatie te redden. Doortastend maar beleefd nemen ze het dier dan van de eigenaar over zodat ik deze tenminste goed kan onderzoeken. Echter, daarin schuilt wel weer een risico voor de assistentes...

In een poging om ze gerust te stellen, blijven sommige eigenaren namelijk stug hun dier aaien. En niet zelden gebeurt het dat ze daarbij  ook per ongeluk de assistente aan het aaien zijn. Tijdens stages en in de co-schappen heb ik het zelf ook mogen ervaren, en ik kan je vertellen dat het bijzonder ongemakkelijk is als een wildvreemde minutenlang je hand aan het strelen is.

Dus op zo'n moment is het dan weer mijn beurt om ze uit deze benarde situatie te redden.

Bron foto