Een man van een jaar of dertig kwam die zaterdag langs met zijn kat omdat deze rare huidkleurige bobbeltjes op z'n buik had. Terwijl ik de kat op zijn rug draaide om de buik goed te kunnen inspecteren, trok de assistente al veelbetekenend een wenkbrauw op. En terecht bleek, want de 'vreemde bobbels' die de eigenaar had gezien bleken gewoonweg de tepels van kat Dexter te zijn. Toen ik dat hem met mijn meest neutrale gezicht verteld had, verscheen een klein blosje van schaamte op zijn wangen.
Toen we de voordeur in het slot hoorden vallen, lieten de assistente en ik onze "Ach nee hoor mijnheer, dat kan iedereen overkomen" blik varen een gniffelden nog wat na om dit voorval. Maar eigenlijk ga ik zelf ook niet helemaal vrijuit... In het eerste jaar van mijn studie Diergeneeskunde hadden we een practicum over het hanteren van konijnen en kleine knaagdieren. De stoere dierverzorger die de les verzorgde vroeg aan de werkgroep hoe we het verschil konden zien tussen een mannetjes en een vrouwtjes cavia. In plaats van na te denken riep mijn 18-jarige versie "Het vrouwtje heeft tepels!". Waarop de docent langs zijn snor streek en lachend antwoordde: "Maar ik toch ook?".
Toen verscheen een klein blosje van schaamte op mijn wangen.