Daar aangekomen deed ik een tweede poging om te bepalen wat er nou precies aan de hand was bij deze ogenschijnlijk kerngezonde kat. Er volgde een onsamenhangend verhaal over dat de kat zich anders gedroeg dan normaal en vreemd uit zijn ogen zou kijken.
Terwijl ik het lichamelijk onderzoek uitvoerde drentelde de man onrustig heen en weer. Vervolgens vroeg hij vanuit het niets: "Hij gaat toch niet dood hé dokter, want dan sta ik écht niet voor mijzelf in hoor!" Verbaasd keek ik op, want tijdens het onderzoek zat de kat vrolijk om zich heen te kijken en leek absoluut geen aanstalten tot sterven te maken.
Ergens had ik het gevoel dat deze ietwat vreemde man nog bepaalde informatie voor mij achterhield.
Ergens had ik het gevoel dat deze ietwat vreemde man nog bepaalde informatie voor mij achterhield.
En dat bleek inderdaad zo te zijn, want uiteindelijk kwam het hoge woord eruit. De man had een strip met medicijnen op de wasbak laten slingeren en was bang de kat zich hieraan tegoed had gedaan.
"Maar wat voor medicatie heeft de kat dan misschien opgegeten?" vroeg ik aan de man. Immers, een voor ons onschuldige paracetamol kan bij katten ernstige leverbeschadiging geven.
"Ehm... nou... ja het was dus mijn anti-psychotica medicatie".
O my. Arme vent haha. Hopelijk had die kat ze niet opgegeten maar ergens onder gemept met wat spelen.
BeantwoordenVerwijderenNee hoor, achteraf werd ik nog gebeld dat ze de medicatie hadden teruggevonden. Was op de grond gevallen en onder het badkamerkastje geschoven.
Verwijderen