Spoed?

Assistente Lilian komt met een ongerust gezicht de spreekkamer binnen. "Mique, er komt met spoed een konijn aan. De eigenaar belde net dat zijn darmen eruit hangen." Als ik vraag wanneer ze er zullen zijn, antwoordt ze: "Als het goed is over een minuutje of tien. Ik ben eigenlijk net vrij, maar ik wacht nog wel even. Als je straks moet opereren is het wel handig als er iemand extra is." In afwachting van het konijn speculeren we samen wat er gebeurd zou kunnen zijn. Zou hij gegrepen zijn door een kat? Of tijdens een sprong achter iets scherps zijn blijven haken?

Tien minuten later horen we een auto met gierende banden ons parkeerterrein oprijden. Niet veel later staat een bezorgd kijkende man in de wachtkamer. In zijn handen heeft hij een grote verhuisdoos.

In de spreekkamer open ik de verhuisdoos. Vanuit de doos kijkt konijn Karel me gemoedelijk aan alsof er niets aan de hand is. Maar ik weet dat konijnen heel goed zijn in het verbergen van pijn en ziekte. Dus wanneer ik hem voorzichtig oppak en zijn buik naar me toedraai ben ik op het ergste voorbereid...

Mijn verbazing is dan ook groot wanneer ik helemaal niets raars zie. Geen gapende wond, geen naar buiten puilende darmen, zelfs geen sneetje in de huid. De eigenaar zal toch niet in alle paniek het verkeerde konijn hebben meegenomen?

"Ehm... wat zei u ook al weer dat er aan de hand was met Karel?" begin ik voorzichtig tegen de eigenaar. "Ziet u het dan niet?" antwoord die verbaasd "Zijn darmen hangen eruit!". Hij wijst naar de onderbuik van het konijn. "Bedoelt u dit?" vraag ik verbaasd, en wijs tussen de achterpoten. De man knikt heftig ja.

"Dat daar mijnheer, zijn de testikels van uw konijn."

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!

Bron afbeelding