Het heerlijke kattenleven?

Als ik samen met een collega naar de parkeerplaats loop, zien we een van de buurkatten lui in de zon liggen. Als ik zie hoe het beestje heerlijk op zijn rug ligt en van het weer geniet, verzucht ik: "Oh wat moet het toch heerlijk zijn om een kat te zijn."

"Ja, dat zeggen mensen wel vaker." antwoordt mijn collega, "Maar ik vraag het me soms af hoor. Als je bedenkt hoe vaak wij katten zien die pijn hebben door artrose of een slecht gebit, maar die niet behandeld worden omdat de eigenaar niet opmerkt dat ze pijn hebben. Dan vraag ik me af hoe leuk het eigenlijk is om een kat te zijn."

Ik laat haar woorden even op me inwerken en besef me dan dat ze een punt heeft. En dat dit niet alleen voor katten, maar voor alle huisdieren geldt. Regelmatig zie ik namelijk dieren die, zonder dat hun eigenaar het door heeft, dagelijks pijn hebben.

Want in sommige gevallen is pijn bij je dier goed te herkennen. Als je huisdier jankt, kermt of schreeuwt, zullen de meeste baasjes wel snappen dat hun dier pijn heeft. Daarnaast zijn er natuurlijk ook situaties waarbij je je als eigenaar kan voorstellen dat je dier pijn heeft. Bijvoorbeeld als je kat net van het balkon gevallen is en op drie poten rondhinkt, of wanneer je hond flink door een andere hond is gebeten.

Maar helaas zijn er nog best een hoop situaties waarvan ik merk dat eigenaren niet altijd doorhebben dat hun dier pijn heeft. De keren dat ik mensen ervan moest overtuigen dat hun kreupele hond écht pijn had, ondanks dat hij niet jankte of piepte, kan ik helaas niet meer op twee handen te tellen. En als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik moest uitleggen dat een kat die nog zijn brokjes eet, heus wel pijn aan zijn gebit kan hebben, dan had ik ondertussen een leuke strandvakantie bij elkaar gespaard.

Maar ik wil niet bitter of cynisch zijn. Ik geloof echt dat veel mensen oprecht van hun kat houden maar gewoon niet weten dat hun oudere poes veel ligt te slapen omdat ze gewrichtspijn heeft. Het is ook vaak onwetendheid dat mensen niet beseffen dat hun hond, ondanks dat hij zijn bak elke dag leeg eet, wel degelijk pijnlijke tanden en kiezen kan hebben.

Na deze overpeinzingen kijk ik naar mijn collega en zeg: "Nou, ik denk dat we hebben nog een hoop te doen op het gebied van voorlichting hé." Ze knikt.

Ondertussen is de buurkat overeind gekomen en springt soepel over een hekje van een meter hoog. Ik geloof dat ik me om hem voorlopig niet al te druk hoef te maken.

Nooit meer een blog missen? Volg me op Facebook! 

Bron afbeelding