Écht niet, hoor!

Een beetje nerveus staat Pluto, een lieve Amerikaanse Cocker Spaniel, op mijn behandeltafel. Ik heb hem de afgelopen tijd een aantal keer gezien vanwege de aanhoudende jeuk waar hij last van heeft. Nu staat hij sinds een aantal weken op een speciaal dieet om uit te sluiten dat hij een voedselallergie heeft. Voor een betrouwbaar resultaat is het belangrijk dat hij enkel dit dieet krijgt en absoluut niets anders. Maar tot nu toe lijkt het weinig effect te sorteren. Het is nog te kort dag om definitieve conclusies te trekken, maar ik wil in ieder geval uitsluiten dat er niets mis gaat.

"Dus hij krijgt naast zijn speciale dieet verder helemaal niets? Geen vitamine-preparaten of ontwormingstabletten met een lekker smaakje? Is er misschien een buurvrouw of iemand anders die Pluto af en toe iets lekkers toestopt? Komen er kleine kinderen over de vloer die misschien eten op de grond laten vallen? 

Terwijl mevrouw de Wit luidkeels op haar kauwgom kauwt beantwoord ze al mijn vragen met 'nee'. Ik besluit dat we de laatste paar weken volmaken, mocht het dieet dan nog steeds geen verbetering gegeven hebben, gaan we testen op andere typen allergieën.

Ik bespreek mijn plan met mevrouw de Wit en til Pluto van tafel. Blij dat hij weer vaste grond onder zijn voeten heeft, dartelt hij naar zijn eigenaresse toe. Op het moment dat ik me omdraai naar de computer om alles te noteren, zie ik vanuit een ooghoek nog net hoe ze een koekje uit onze koekjespot pakt en deze aan haar hond geeft.

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!

Bron afbeelding