Knuffeldieren-spreekuur

"Zo, moet ik ook nog even naar het hart van jouw konijn luisteren?" vraag ik aan het meisje terwijl ik naar haar knuffeldier wijs. Verlegen slaat ze haar ogen neer en schudt zachtjes van nee. Ik besluit niet verder aan te dringen.

Als ik de laatste van de drie katten heb nagekeken en gevaccineerd, blijkt ze toch van gedachten veranderd te zijn. "Deze moet óók nog" zegt ze zachtjes en wijst naar het pluchen konijn. Ik doe de stethoscoop weer in mijn oren en luister met gespeelde ernst. "Klinkt helemaal goed hoor!" is mijn conclusie. Maar hier is ze het duidelijk niet mee eens. "Nee hoor, hij is ziek!" zegt ze stellig.

Ik kijk met een schuin oog naar de klok. Nog vijf minuten tot de volgende afspraak. Dus ik heb wel tijd voor een kort knuffeldieren-consult. Uit de la pak ik een injectiespuitje waar ik de naald vanaf haal. Ik doe alsof ik het konijn een injectie geef. "Zo, hier wordt hij vast beter van" zeg ik. Het meisje schudt haar hoofd. "Hij moet ook nog een pilletje" is haar oordeel.

Normaal gesproken houd ik er niet zo van als eigenaren me vertellen wat ik hun dieren moet voorschrijven, maar bij knuffeldieren ben ik over het algemeen wat milder gestemd. Ik rommel wat in een lade en doe alsof ik een pil uit de pillenstrip druk en deze aan het konijn geef. Om mijn therapie wat kracht bij te zetten zeg ik erbij dat dit 'wonderpillen' zijn. Het zou overigens bijzonder handig zijn als ik daadwerkelijk een stripje wonderpillen in mijn la had liggen, maar dat terzijde.

"Kom Michelle, we gaan. De dokter moet nog meer dieren beter maken" zeggen de ouders van het meisje. "Maar konijn is nog steeds ziek!" is haar weerwoord. Ik knipoog naar haar ouders dat het okee is en doe vervolgens alsof ik zeer diep nadenk. "Ik weet het!" zeg ik vervolgens gedecideerd. "Hij heeft een verbandje nodig."

Kijkend naar het geheel roze outfit van het meisje besluit ik een rol roze verbandmateriaal te pakken en leg kundig een pootverband aan bij het konijn. Het meisje knikt goedkeurend en besluit dat haar knuffeldier nu inderdaad beter is. Samen met haar ouders en de drie katten verlaat ze huppelend de spreekkamer.

Was het genezen van echte dieren soms maar net zo gemakkelijk.

Nooit meer een blog missen? Volg me op Facebook!

Bron foto