Dilemma

Na een intensieve atletiektraining zit ik met mijn sportmaatjes in de kantine. Terwijl we een kopje thee drinken en de training evalueren, word ik op mijn schouder getikt. Ik draai me om en zie een vrouw die ik wel van gezicht ken, maar haar naam wil me niet te binnen schieten.

"Ik zag je laatst in het krantje" zegt ze vrolijk tegen me. Ze doelt op het lokale huis-aan-huis blad waarvoor ik een tijdje terug geïnterviewd werd. We raken aan de praat over het asiel waar ik regelmatig kom en zij ooit als vrijwilliger werkte. Zonder dat ik er zelf naar vraag, vertelt ze vervolgens over haar katten en de dierenarts waar zij altijd komt. Als ik de naam van haar dierenarts hoor, probeer ik mijn gezicht neutraal te houden.

Ik ben namelijk niet heel gecharmeerd van deze dierenarts. Hij is een wat oudere man en runt een kleine eenmanspraktijk in een naburig dorp. Niet alleen het interieur maar ook de diergeneeskunde lijkt daar in de jaren 80 te zijn blijven hangen.

De situatie zorgt voor mij voor een klein dilemma. Moet ik haar vertellen dat haar dierenarts misschien niet bepaald de beste is? Moet ik haar zeggen dat haar katten bij een andere dierenarts waarschijnlijk beter zorg krijgen? Ze vertelt over hem en lijkt tot nu toe tevreden met hem te zijn. Maar hoe kun je als baasje nou inschatten of je dierenarts goed of slecht handelt? Ik vind mijn tandarts ook best prima, maar misschien prutst zij ook maar wat aan. Ik heb geen flauw idee. En ik wil ook niet dat het lijkt alsof ik hem zwart maak, zodat ze naar onze praktijk zal komen.

Ik trek mijn gezicht weer in de plooi. Ik vermijd uitspraken over zijn diergeneeskundige kwaliteiten en zeg iets algemeens over dat ik altijd hoor dat het zo'n vriendelijke man is. Ze knikt bevestigend en loopt verder naar de kleedkamers. Nou maar duimen dat haar katten niet ziek worden...