"Jeetje Mique, dat ziet er niet al te best uit. Dat wordt een tochtje naar de EHBO." Marit zit geknield naast me en inspecteert de onderkant van mijn voet. We zijn op het festival Solar en hebben net deelgenomen aan het grootste watergevecht ever. Op een klein strandje hebben we twintig minuten elkaar en wildvreemden met onze SuperSoaker waterpistolen belaagd. Ergens merkte ik wel dat mijn voet langs een scherp voorwerp schuurde, maar door de cocktail van enthousiasme en adrenaline had ik er niet al teveel aandacht aan besteed.
Terug op de camping blijkt er toch een fikse snee in mijn ondervoet te zitten. Maar ik ben niet ongerust, ik ben hier met vriendinnen én mede-dierenartsen Marit en Judy.
Als ze klaar is met haar beoordeling van mijn wond, duwt Marit haar vriend Eelco een van onze SuperSoakers in zijn handen. "Eerst moeten we al dat zand uit de wond spoelen. Begin jij alvast, ik ga even verbandmateriaal zoeken." Terwijl Eelco de waterstraal op mijn voet richt, klem ik mijn kaken op elkaar. Het doet stiekem toch wel pijn maar ik wil me niet laten kennen.
Terwijl Eelco de laatste troep uit de wond spoelt komt Marit triomfantelijk met haar geïmproviseerde verbandmateriaal aanlopen. Ze werpt een blik op Judy die zich stilletjes een beetje afzijdig houdt. "Haha Juud je ziet een beetje bleek, misschien maar goed dat je nooit in de praktijk bent gaan werken he!" plaagt Marit haar. "Nou, bij mensen vind ik bloed gewoon enger dan bij dieren." piept Judy terug.
Marit duwt een stapeltje servetjes tegen mijn wond. Vervolgens pakt ze een stuk fluorroze afzetlint met daarop de tekst "Danger! Partyzone!" en verbindt mijn voet. Tevreden bekijken we het resultaat. Dit is nou typisch het improviserend vermogen van dierenartsen, denk ik. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.
Samen met Marit lopen we vervolgens naar de EHBO post. Tot groot genoegen van Marit wordt daar precies dezelfde therapie uitgevoerd, maar dan met professionele spullen. Na het uitspoelen van de wond wordt er een stapeltje gaasjes tegenaan gedrukt en het geheel met een verband vastgezet.
Samen lopen we weer terug naar onze tenten. Als dank trakteer ik Marit op een extra groot biertje, het is immers weekendtarief!
Reageer op dit bericht