Spannende avond

Terwijl de hartmonitor in een geruststellend tempo piept, snijdt de chirurge voorzichtig de buikwand open. Het is 3.00 's nachts en ik loop stage in een spoedkliniek in de staat Iowa. Ondanks dat ik lange diensten draai op de meest onmenselijke uren, vind ik het prachtig. Je maakt namelijk nog eens wat mee.

Een klein uurtje geleden werd de Maltezer Buddy bij de spoedkliniek binnen gebracht. De eigenaar vertelde dat de hond plotseling begonnen was met zeer heftig braken. De mijnheer is erg ongerust want Buddy heeft de neiging om gekke dingen op te eten. We vroegen of hij misschien bij giftige stoffen kon komen, maar dat is volgens hem onmogelijk. "Hij is de hele avond in de huiskamer geweest. Er stond nog een halve fles wijn op de salontafel, maar daar heeft hij niet aangezeten."

Omdat op de echo in de dunne darm inderdaad een afwijkende inhoud werd gezien, stond binnen no-time de operatie-ruimte klaar en werd de hond onder narcose gebracht. Op de vraag van de chirurge of ik wilde mee opereren, knikte ik heftig ja.

Wanneer we voorzichtig de darmen bekijken zien we al heel gauw dat het deel vlak bij de maag veel roder en opgezetter lijkt. Voorzichtig voelt de chirurge aan de darm. "Duidelijk, hier zit iets." zegt ze vastberaden. Ze opent de darm en onbewust houd ik mijn adem in, wat zou het zijn dat daar vast zit? Met een pincet manoeuvreert ze voorzichtig een stukje rood textiel  uit de darm. Ze laat het vallen in het bakje wat de OK-assistent bij haar houdt. Nieuwsgierig kijken we toe als de assistent handschoenen aantrekt en voorzichtig het propje stof uit elkaar plukt. Het blijkt een kanten rode string te zijn, en niet bepaald een degelijk model. Er wordt besmuikt gegrinnikt in de operatiekamer.

"Hmm, maar volgens mij zit hier meer." mompelt de chirurge. En jawel... stuk voor stuk vist ze kleine rode dingetjes uit de darmen. "Wat zijn dat nou weer?" vraag ik me hardop af. Het blijken rozenblaadjes te zijn. En net op het moment dat ik uit alle macht probeer te bedenken waarom een hond rozenblaadjes op zou willen eten, haalt de chirurge nog iets uit de darm. "Ah, gadver! Een condoom!" roept de OK-assistent uit.

De chirurge gooit ook dit voorwerp in het metalen bakje en merkt droog op: "Nou ik denk dat wij niet de enige zijn die een spannende avond hebben beleefd."