Bedankkaartjes

Mijn telefoon bliept om aan te geven dat er een berichtje is binnengekomen. Het blijkt van een van de assistentes te zijn. Mique, er ligt op de praktijk een kaartje en een kado voor je heeft ze getypt. Aangekomen op de praktijk open ik nieuwsgierig de envelop waarop in een keurig handschrift mijn naam staat geschreven. Uit de envelop komt een zelfgemaakte kaart met bloemen en vlinders, het pakje bevat een doos vol chocolaatjes. Het kaartje en de chocolade blijken van mevrouw van Veen te zijn, een oudere dame wiens bejaarde teckeltje ik laatst heb laten inslapen. In haar kaart bedankt ze me voor de goede zorgen en de steun tijdens de euthanasie.

Ondanks dat ik niet het sentimenteelste type ben, ontroert het me toch een beetje wanneer ik bedankkaartjes van eigenaren krijg. Het feit dat iemand de moeite heeft genomen om mij een kaartje te sturen vind ik toch wel bijzonder. Ik gooi deze kaartjes dan ook niet weg, alle kaartjes die ik tot nu toe heb ontvangen heb ik allemaal bewaard. En heel soms, als ik echt een rotdag op mijn werk heb gehad en serieus overweeg om een kantoorbaan te nemen, dan haal ik de kaarten uit de lade waarin ik ze bewaar. Ik lees dan de kaartjes en realiseer dan dat ondanks de minpuntjes die het vak soms kan hebben, het toch het tofste beroep ter wereld is.