In de dierenartsenpraktijk lijken sommige dagen wel een thema te hebben. Zo zie je weken geen kater met een verstopte urineweg, en dan krijg je er twee na elkaar binnen. Of het is zo'n dag waarop bijna elke oudere kat aan chronisch nierfalen blijkt te lijden.
Zelf had ik laatst een dag waarop ik de ene na de andere patiënten met oorproblemen zag. De stagiaires maakten aan de lopende band kleuringen van ooruitstrijkjes en stonden non-stop de opzetstukjes van de oorkijker te desinfecteren. Aan het eind van de dag had ik zo vaak het riedeltje over oorontsteking afgedraaid, dat ik tegen de assistentes grapte: "Nou ik hoop dat we morgen een ander thema hebben, ik kan geen oorontsteking meer zien!" '
Dat heb ik geweten...
De volgende dag ben ik namelijk nog niet op de helft van mijn ochtendprogramma als ik bezig ben met mijn tweede euthanasie van die dag. De zestienjarige kat heeft een inoperabele tumor van de kaak en gezien zijn leeftijd zien de eigenaren bestraling of chemotherapie niet zitten. Het inslapen van hun dier kwam niet onverwachts, maar dat maakt hun verdriet niet minder. Als ik hun betraande gezichten zie, heb ik echt met ze te doen.
Het middagprogramma van die dag brengt helaas niet veel beters. Tussen de vaccinaties en verstuikte pootjes door laat ik uiteindelijk nog een oudere hond en een ernstig ziek konijn inslapen. Het mag dan wel 'part of the job' zijn, maar zoveel verdrietige mensen op een dag is emotioneel soms best een beetje zwaar.
Tot overmaat van ramp gaat het met een van onze patiënten in de opname die dag zo slecht, dat ik besluit de eigenaar te bellen. Na een uitvoerig gesprek komen we samen tot de conclusie dat het voor de kat beter is als zij wordt ingeslapen. Stiekem wil ik deze dag geen dier meer laten inslapen, maar ik vind in dit geval dat het belang van mijn patiënten zwaarder weegt dan dat van mij.
Als aan het eind van de dag de assistente mij een stapel met euthanasie-kaartjes overhandigt om te tekenen, zeg ik sip: "Dan heb ik toch liever oorontstekingen."
Ja, snap wel dat dit toch wel heftig is. Ik bedoel, het hoort erbij en voor de eigenaren van de dieren is het erger maar ook jou laat dit niet koud. Moest wel lachen om je laatste zin, "dan heb ik toch liever oorontstekingen".
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je lieve reactie Astrid!
VerwijderenHeel herkenbaar, ben een assistente en zit in laatste halfjaar maar vorige week hadden we 2 dagen zo achter elkaar op stage. Je voelt je zelf dan ook echt treurig dan hebben we inderdaad liever de oorontsteking dagen of schildklier dagen
BeantwoordenVerwijderenHuisdierenwelzijn heeft ook vaak te maken met mensen die bellen en weten dat ze afstand (euthanaseren) van hun dier moeten doen, maar daar geen geld voor hebben. Dat is vaak een heel triest verhaal. Normaliter steunen wij alleen dieren die levensbedreigend ziek zijn en geholpen moeten worden, maar wel weer op de pootjes komen. Echter, in een aantal gevallen hebben wij ook het laten euthaniseren van een diertje betaald. Vaak in samenspel met de dierenarts, door kosten laat te houden. Zo recent een 22 jarige hond -geen typefout!- waarvan de baas een aantal jaren terug was overleden en zijn vrouw op het sterfbed had gevraagd goed voor de hond te zorgen. Nu dat heeft ze zeker volbracht en dan is het heel moeilijk als je geen geld hebt en het diertje in zijn laatste dagen moet zien lijden. Dan helpen wij, ook al is dat geen beleid. Wij hebben veel bewondering voor de dierenartsen die deze moeilijke taak steeds weer moeten vervullen. Wij begrijpen dat het behandelen van oorpijn (ook al is dat helemaal niet leuk) nog altijd fijner is dan laten inslapen van een dier. Onze waardering voor dierenartsen die elke dag klaar staan voor zieke dieren! Fijne kerst en een goed en gezond 2016! Stichting Bevordering Huisdierenwelzijn
BeantwoordenVerwijderen