Met een zucht trek ik mijn steriele handschoenen uit. Het afgelopen half uur ben ik bezig geweest met het hechten van een flinke bijtwond bij de Rhodesian ridgeback Bo. Zijn eigenaar besloot vlak voor het avondeten nog een ommetje met Bo te maken, toen zijn hond met andere hond in gevecht raakte. Het ging er niet bepaald zachtzinnig aan toe, dus belandde het stel op zondagavond bij mij in de kliniek.
De wonden zijn dusdanig ernstig dat ze onder narcose gehecht moeten worden. Maar Bo is bekend met een hartprobleem, wat de narcose toch wat spannender maakt. Tijdens het hechten houd ik de bewakingsmonitor steeds met een schuin oog in de gaten. Maar alles lijkt goed te verlopen.
Als Bo naderhand rustig aan het wakker worden is, ruim ik de door mijzelf veroorzaakte chaos in de kliniek een beetje op terwijl ik constant een oog op Bo houdt. Als de boel redelijk aan kant is, zie ik dat Bo alweer rechtop in zijn hok zit. Ik doe een laatste check en besluit dat hij naar huis mag.
Wanneer ik met Bo de wachtkamer binnenloop, springt zijn eigenaar enthousiast op. "Hij is alweer wakker, dat is mooi!" roept hij verrukt uit. Maar voordat ik kan vertellen dat ik ook heel blij ben dat de narcose, ondanks zijn hartprobleem, goed is verlopen, gaat hij verder: "Ben ik precies op tijd thuis voor Studio Sport!"
Het zal wel een grappig bedoelde opmerking zijn geweest. Mensen kunnen in alle stress en spanning soms ongepast uit de hoek komen
BeantwoordenVerwijderenKlopt, dat heb ik wel eens eerder meegemaakt :)
Verwijderen