Ontevreden

Als mevrouw van Loenen de spreekkamer binnenkomt met haar labrador Bente, bekruipt me direct een vreemd gevoel wat ik niet helemaal kan plaatsen. Meestal als ik bij eigenaren een slechte 'vibe' heb, dan komt dat omdat er in het verleden een keer iets vervelends is voorgevallen. Bijvoorbeeld wanneer mensen erg boos zijn geworden omdat ze niet 'zomaar' antibiotica mochten ophalen.

Maar omdat het consult heel prettig verloopt, besluit ik geen aandacht te besteden aan dit rare onderbuikgevoel en ga door met het onderzoek van Bente. Gelukkig blijkt de dikte die mevrouw had gevoeld een vetbult te zijn, en zichtbaar opgelucht lijnt ze haar hond weer aan.

Voordat ze de spreekkamer verlaat, vraagt ze me of ze een extra doosje pijnstillers mee kan krijgen. Labrador Bente is inmiddels al redelijk op leeftijd en krijgt deze medicatie vanwege haar artrose. Als ze vertelt dat ze graag wat extra tabletten op voorraad heeft omdat het best een stukje rijden is naar de praktijk, vertel ik dat ze de medicatie ook op onze andere vestiging kan halen. Aan haar postcode te zien, ligt die op loopafstand.

Maar mevrouw van Loenen reageert op mijn voorstel alsof door een wesp gestoken. "Nee!" briest ze. "Daar ga ik niet meer heen! Ik vind die mensen die daar werken echt he-le-maal niets!". Net als ik wil uitleggen dat al mijn collega's (inclusief mijzelf) op beide vestigingen werken, gaat er een lampje branden.

Ineens herken ik haar en snap ik mijn vreemde gevoel bij deze mevrouw. Want, alhoewel het alweer een tijdje geleden is,  kan ik me haar laatste bezoek op de andere vestiging nog goed voor de geest halen. De enting van Bente was toen flink verlopen, maar op mijn advies om de enting op te volgen met een herhalingsvaccinatie voor goede bescherming, sprong ze zo ongeveer uit haar vel. Ik ben niet zo snel onder de indruk, maar toen ze na haar heftige tirade het pand uit stampte waren de assistente en ik er helemaal beduusd van. Zij heeft mij nu blijkbaar niet herkend, want ze babbelt vrolijk verder over het feit dat ik veel aardiger en competenter ben dan 'die lui die daar werken'.

Ik besluit om wijselijk mijn mond te houden.

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!

Bron afbeelding