Auw!

Na een lange dag sta ik op het punt om naar huis te gaan als de assistente me gebaart even te wachten. "Mique, ik heb een stel aan de lijn die een teek niet bij hun hond verwijderd krijgen. Ze wonen hier in de straat en kunnen er binnen vijf minuten zijn. Wil jij nog even wachten?"

Ik antwoord dat het geen probleem is en wacht nog even met het uittrekken van mijn witte jas. Enkele minuten later gaat de bel en komt een ongerust kijkend koppel met de jonge Boomer Gijs binnen. Verontschuldigend vertellen ze me dat dit hun eerste hond is en ze heel bezorgd zijn om de teek die ze op de buik van hun hond hebben gezien. Maar door alle haren, en het feit dat het hondje niet bepaald stil ligt, is ze het niet gelukt om de teek zelf weg te halen. 

Als ik het vrolijk spartelende hondje samen met de assistente op zijn rug leg, vraag ik de eigenaren om me te laten zien waar ze de teek hebben gezien. Na wat gezoek tussen de haren wijzen ze: "Daar! Daar zit hij!" 

Na een blik op de 'teek' is het voor mij compleet duidelijk waarom ze hem niet verwijderd kregen. Het is namelijk helemaal geen teek maar een tepeltje. Als ik dat voorzichtig aan hun vertel, zie ik ze wat bleek wegtrekken. "Oh een tepeltje, ja... die hebben mannetjes ook ja." stamelt de vrouw bedremmeld. 

Als ik zie hoe schuldbewust ze kijken, heb ik niet alleen een beetje medelijden met Gijs, maar ook met zijn baasjes. 

Nooit meer een blog missen? Volg me dan op Facebook!

Bron afbeelding