Naast het feit dat ik lekker dichtbij de praktijk woon, prijs ik mijzelf ook regelmatig gelukkig dat ik leef in het tijdperk waarin er mobiele telefoons bestaan. Hierdoor hoef ik niet thuis naast de telefoon te bivakeren, maar kan ik ook gewoon even naar de supermarkt. Of zelfs een terrasje pikken als het een rustige dienst is. Want mijn vrienden weten ondertussen wel dat het kan gebeuren dat ik opeens gebeld wordt, mijn colaatje in één slok achterover moet slaan om vervolgens snel naar de praktijk te racen.
Het is ook eens gebeurd dat ik halverwege mijn zaterdagse boodschappen werd gebeld door de dierenambulance in verband met een aangereden kat. Alle boodschappen terugleggen zou te lang duren, dus de enige andere optie was om mijn boodschappen bij de cassière te stallen en later die middag terug te komen.
Want al geeft de mobiele telefoon mij tijdens zo'n weekenddienst een hoop vrijheid, je moet er nog steeds rekening mee houden dat je elk moment gebeld kan worden. En dat kan zijn als je net een portie bitterballen hebt besteld op het terras, maar ook op nog onhandigere momenten.
Zo gebeurde het afgelopen winter dat ik drie keer in een relatief korte periode werd gebeld terwijl ik onder de douche stond. Misschien zijn er dan dierenartsen die dan denken: "Ach, als het echt belangrijk is dan bellen ze wel terug" maar ik kan dat niet. Dus daar sta je dan, met druipend haar en een snel omgeslagen handdoekje in een koude galmende badkamer. Hopend dat degene aan de andere kant van de lijn het niet doorheeft.
Reageer op dit bericht