maandag 30 maart 2015

Stilte na de storm


Het is een hectische dag op de praktijk. Het programma stond al vol voordat de dag überhaupt begonnen was en gedurende de ochtend komen er nog een paar kritieke patiënten bij.

Terwijl ik met een gefronst hoofd kijk naar de röntgenfoto van een acuut benauwde kat, steekt mijn collega haar hoofd om de deur. "Hee Mique, ik heb een hond die een klap van een paard heeft gehad en nu zijn rechter achterpoot niet wil belasten. Kun jij daar ook nog röntgenfoto's van maken?" Ik antwoord dat het geen probleem is en concentreer me weer op het scherm.
Echter, mijn collega is nog niet weg of ik word gebeld door de assistente op de andere vestiging dat de dierenambulance onderweg is met een aangereden kat.

Iedereen zet een tandje bij. Terwijl mijn collega en ik heen en weer rennen tussen spreekkamer, echo en de röntgenruimte, proberen de assistentes als ware luchtverkeersleiders alles in goede banen te leiden. Ondertussen doet de stagiaire het ene bloedonderzoek na het andere terwijl ze ook als een soort vliegende keep overal waar het nodig is probeert te helpen.

De tijd vliegt en als ik net een kat aan het infuus aan het leggen ben, realiseer ik me dat ik zo ook nog afspraken heb op de andere vestiging. Als ik in de agenda kijk, hoop ik stiekem dat het daar rustiger is of dat er misschien helemaal geen afspraken staan. Er moet hier immers nog zoveel gedaan worden! Maar helaas, ook daar staat de planning helemaal vol.

Veel te laat stap ik in de auto om naar onze andere praktijk te rijden. Ik weet dat het niet anders is, maar toch voel ik me bezwaard dat ik mijn collega's in deze chaos achterlaat. Onderweg staan natuurlijk alle stoplichten op rood en precies twee minuten voor mijn eerste afspraak kom ik de praktijk binnen gestormd.

Als ik snel mijn jas wil uitdoen en in een witte jas wil aantrekken, komt assistente Elsje aanlopen. "Rustig aan Mique." zegt ze. "De eerste afspraak heeft net afgezegd, ze krijgen de kat niet in het mandje."

Ik krijg een kop thee aangereikt, plof in de dichtstbijzijnde stoel en geniet van het kleine momentje stilte na de storm.


Nooit meer een blog missen? Volg me op Facebook!

Reageer op dit bericht