Vage kennissen

Het is zondagavond en ik lig lekker onderuit gezakt op de bank. Terwijl ik op de tv een beetje rondzap, trilt mijn smartphone kort. Op het scherm zie ik dat ik een vriendschapverzoek via Facebook heb binnengekregen. Nieuwsgierig klik ik de melding aan, benieuwd van wie het zal zijn.

Het blijkt Megan te zijn, een van mijn oud-klasgenootjes uit mijn middelbare schooltijd. Het verbaast me eigenlijk een beetje. Niet alleen is het bijna twaalf jaar geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hebben, destijds waren we ook niet echt vriendinnen. Sterker nog, ik vond haar een beetje opportunistisch. Zo'n type wat het grootste gedeelte van de tijd doet alsof je lucht bent, maar zich opeens poeslief gedraagt wanneer ze je samenvattingen wil kopiëren.

Een beetje in dubio staar ik naar het scherm. Accepteren of weigeren? Eigenlijk hoef ik niet per se contact met haar, maar van de andere kant ben ik wel benieuwd hoe het nu met haar gaat. Zou ze ondertussen getrouwd met vier kinderen zijn? Of is ze een party-beest met een appartementje in het centrum van Amsterdam? Is ze in het bedrijfsleven terechtgekomen of geeft ze chakra-workshops op de hei? Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik klik op 'accepteren'.

Slechte keuze, zo blijkt een half uurtje later. Terwijl ik een lekker fout programma over hysterische bruiden kijk, komen de eerste berichtjes van Megan binnen.

Hee, hoe is het! Dat is lang geleden hé!
- Ja, bijna twaalf jaar ondertussen.
Hoe gaat het met je Mique?
- Goed, lekker van een luie zondag aan het genieten
Hee, ik hoorde van Magda dat jij nu dierenarts bent?
- Dat klopt

Ik begin nattigheid te voelen. Mijn gevoel zegt me dat Megan niet contact heeft gelegd om bij te kletsen of herinneringen op te halen. Nee, net als vroeger is ze weer alleen lief wanneer ze iets van je wil. Een gratis consult, zo blijkt.

Wat leuk zeg dat je dierenarts bent! Hee, maar nu ik je toch spreek. Ik heb dus een kat van zo'n elf jaar oud en die drinkt nu heel veel en heeft een keertje gebraakt. Ligt het aan de brokjes? Wat moet ik nu doen?
- Een afspraak maken bij je dierenarts. 

Na mijn laatste, misschien wat botte reactie, klik ik het chatvenster weg. Goede vriendinnen mogen me bij nacht en ontij bellen als ze zich zorgen maken over hun huisdier. Maar dit soort vage kennissen waarvan je alleen wat hoort als ze iets van je willen, nee daar heb ik nu écht geen trek in.

De volgende dag vertel ik mijn verhaal aan collega Constance, die herkent de situatie. "Ja, dat heb ik ook wel een paar keer meegemaakt. Maar ik sprak laatst Jaap, de jongen tegen waarmee ik samen co-schappen heb gelopen. En die had nog een veel erger verhaal. Op zijn vrije zaterdag werd hij gebeld door een man die hij totaal niet kende. Ze bleken op dezelfde tennisvereniging te zitten en hij had daar gehoord dat Jaap dierenarts was. Toen heeft hij zijn privé-nummer via de ledenlijst achterhaald en vervolgens hem thuis opgebeld met de vraag of hij even advies wilde geven over zijn hond die diarree had. Nou, dat is toch brutaal?!"

Als ik die avond door mijn tijdlijn op Facebook scroll zie ik een update van Megan voorbij komen. Op dat moment besluit ik haar te verwijderen uit mijn vriendenlijst. Eigenlijk ben ik helemaal niet benieuwd hoe het met haar gaat.