Met een glaasje cola en mijn dienstmobiel in mijn hand geklemd, sta ik met vrienden op het steeds drukker wordende plein. Om ons heen verzamelen steeds meer Oranje fan zich voor het grote scherm. "Pfoe, had niet gedacht dat het zo druk zou worden. Straks hoor ik mijn mobiel niet als ik opgeroepen wordt" zeg ik tegen mijn vrienden. "Anders klem je 'm in je bh, staat misschien een beetje ordinair maar je voelt het wel duidelijk als hij afgaat." oppert een van de meiden. "Trouwens, wie gaat nou bellen als Nederland een WK-wedstrijd speelt?"Ik volg haar advies op en weiger het biertje dat me wordt aangeboden, drinken tijdens de dienst is helaas geen goed idee.
Ondanks dat de telefoon dicht tegen mijn lichaam geklemd zit, check ik regelmatig of ik toch geen gemiste oproepen heb. Maar de telefoon blijft stil. Dan, net voor de rust, voel ik de Nokia opeens trillen. Terwijl ik me uit de menigte worstel zeg ik tegen de persoon aan de andere kant van de lijn "Momentje hoor, loop even naar een rustigere plek." Terwijl ik de mensenmenigte uitloop voel ik opeens de spanning stijgen. Nog geen seconde later ontploft het plein met gejuich en getoeter. Als ik omkijk zie ik in de herhaling hoe van Persie de eerste goal tegen Spanje scoort.
Terwijl het bier door de lucht vliegt en de mensenmassa op-en-neer springt, denk ik bij mezelf "Gelukkig maar dat ik geen échte voetbalfan ben."
Reageer op dit bericht