Ingefluisterd

Toen de kat uit het hokje wandelde viel meteen haar asymmetrische snuit op. Voorzichtig maakte ik de bek van kat Marie open om het gebit te inspecteren. Wat ik daar aantrof was nog erger dan ik vreesde. Dikke brokken tandsteen, zeer ontstoken tandvlees en een stel kiezen die zo rot waren dat ze er bijna spontaan uit dreigden te vallen. Dit alles zorgde voor heftige ontstekingen waardoor haar neusbrug aan de linkerkant flink gezwollen was.

Normaal zou dit het moment zijn om dringend een gebitsreiniging aan te raden. Maar kat Marie was 21 jaar oud en in het laatste stadium van chronisch nierfalen. Een afspraak bij mijn collega om het gebit te laten saneren was dus geen optie, maar doorleven met een heftige chronische ontsteking ook niet. 

Voorzichtig begon ik uit te leggen dat antibiotica en ontstekingsremmers slechts tijdelijk verbetering zouden geven en dat misschien nu toch wel het moment was gekomen om afscheid van Marie te nemen. 

Haar eigenaresse keek me echter beslist aan en zei: "Nee hoor, ik ben vanochtend bij een kattenfluisteraar geweest, en Marie heeft aan hem verteld dat ze gewoon antibiotica nodig heeft en dat dan alles gewoon goed komt".