Mevrouw de Wit grijpt met haar handen naar haar hoofd, ze zit letterlijk én figuurlijk met haar handen in het haar. Ze is de vaste oppas van Smokey, de kat van haar buren, die nu met vakantie zijn. Smokey is een stokoude kat van bijna twintig jaar die ik ondertussen maar al te goed ken. Hij is namelijk bekend met chronisch nierfalen en een te snel werkende schildklier. Maar met medicatie en ondersteunende voeding gaat het al tijden best goed met de kat. Bij elke controle ben ik weer verrast hoe vrolijk deze bejaarde kat nog is.
Tot nu, want de afgelopen dagen is het sterk bergafwaarts met Smokey gegaan. Zijn gewicht is drastisch gedaald, zijn eetlust is volkomen weg en hij slaapt zo veel en zo diep dat mevrouw de Wit soms denkt dat hij al is overleden. We hebben de behandeling nog op een paar punten aangepast en gekeken of infusen verbetering gaven, maar er zit geen verbetering in de situatie.
De baasjes van Smokey hadden er al min of meer rekening mee gehouden dat dit kon gebeuren, dus bij de laatste controle hebben we al duidelijk afgesproken, dat mocht deze situatie zich tijdens hun vakantie voordoen, dat ze er vrede mee hebben als hij wordt ingeslapen.
Voor de zekerheid bel ik toch even met de eigenaren. Dankzij de hun mobiele telefoon kan ik ze ondanks dat ze in het buitenland zitten, direct bereiken. Ze zijn natuurlijk verdrietig als ik ze vertel over de situatie, maar willen het niet zo voort laten duren tot ze weer terug zijn.
Ook als ik aan de oppas heb uitgelegd dat de baasjes van kat Smokey vrede hebben met de euthanasie, lijkt ze het erg moeilijk te vinden dat het gebeurt terwijl zij nu voor het oude beestje zorgt. Ze kijkt me aan en zegt: "Is er echt niet meer iets wat u kunt doen? Kunt u 'm niet gewoon een Pokon-injectie geven?"
"Een Pokon-injectie?" Niet begrijpend kijk ik mevrouw de Wit. "Ja je weet wel, gewoon even een oppep-prik. Zodat hij net die laatste vijf dagen tot ze weer thuis zijn, even volhoudt."
Ik begrijp de goede intenties van deze mevrouw, maar in tegenstelling tot wat sommige mensen denken, hebben we helaas in onze medicijnkast geen flesjes met wonderspul staan.
Reageer op dit bericht